بهمپس

چقدر برای لحظه دیدار رویا ساختم

هزاران بار بوسه بر لبانت زدم، با هم قهوه خوردیم، برایت هدیه گرفتم

اما در لحظه دیدار همه این خیال ها فرو ریخت

من تنها توانستم تماشایت کنم،

حسی غیر قابل وصف، شاید همان پروا

و بعد رفتنت در قدم هایت دوبار در رویا کنارت آمدم

و بعد حسرت که چرا...

مرا ببخش..

بهمپس ...

نمیدانم میدانی یا نمیدانی که چقدر دوستت دارم و بهتر بگویم چقدر عاشقتمو میدانم تو نیز دوستم داریاما تردید دارماز این تردید شاید ندانیبه همان اندازه که عشق تو دارم، از تو پروا هم دارم.اصلا دلیل پروایم همان عشق توست.جان جانم با تو بودن، حتی یک دم برایم غنیمت استموهایت، چشمهایت ، لبهایت همه مرا به سمت تو فرامیخواننددوست دارم چشمهایت را آنقدر ببینم تا جایی که چشمهایم توان دارددوست دارم دست در موهایت کنم و هزاران بار تکرار کنمدوست دارم لبانت را سالها بوسه کنماما پروا دارممرای برای این پروا ببخش.دنبال راهمدنبال نشانه امتا بتوام این پروا را با عشقت جمع بزنمیکی از خصوصیاتم هوش بالاست(تعریف نیست) و این گاها کار دستم میدهد بهمپس ...

روز عاشقان است

عشاق چنین روزی رو بهانه میکنند برای هدیه دادن

من چه کنم؟

چه هدیه بدهم و جه هدیه بگیرم؟

جان جانم ترانه خانم هما میر اشار را هدیه ات میکنم

ترانه بلور مهتاب را

من برای تو میسازم پلی از رنگین کمون ها

تا که پاهات نشه خسته......

دگر چه از من بر می آید...

بهمپس ...